Λυπάμαι για ότι έρχεται...γιατί με κάνει να ξεχνάω τι έχει περάσει...
Θλίβομαι να γνωρίζω τι υπάρχει στον ίδιο δρόμο που βαδίζω κάθε μέρα...
Πως έγινε όλο αυτό το κακό....
Δεν καταλαβαίνω...Τι θα σου διδάξω καθώς μεγαλώνεις...
τι θα σου πω? Πόσο σου στέρησαν τη ζωή? το έχεις καταλάβει ..λέω ψέματα...
Πόσο θα μου λείψει το γέλιο σου και η γλυκιά μορφή σου...
Νομίζω δεν κατάλαβαν πότε τι σου έκαναν...
Ίσως εσυ να μην υπήρξες πότε...Ίσως αυτοί δεν ήταν τίποτα ...
Μα εσυ ήσουν ένας άγγελος.....και τώρα είσαι εκεί ψηλά...Όμως...μην κλαις δεν είσαι μόνη...Το δάκρυ σου το έπιασα και το φύλαξα μέσα στη λίμνη απόψε...Δε σε ξεχνώ, έχω φυλάξει τα δάκρυα μου εκεί κι εγώ, δεν είσαι μόνη...Γίνανε τα δάκρυα μαργαριτάρια...κ θέλουν να τα πάρουν ...μα εγώ θα τα φυλάω για πάντα...Άνοιξε τα φτερά σου κ πέταξε..δε θέλω να κλαις άλλο...θέλω να είσαι μόνο ελεύθερη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου