Σου δόθηκε μια ευκαιρία να βάλεις ένα φρένο στη βαρβαρότητα που επέβαλλαν στη ζωή σου, κι εσύ τρόμαξες ανθρωπάκο μου. Πείστηκες από την τρομοκρατία όλων των μέσων χειραγώγησης, όλων των πολιτικών που θέλουν να σ’ έχουν στο χέρι κι έδωσες την έγκρισή σου να συνεχιστεί η πολιτική που ευτελίζει τη ζωή σου, τα παιδιά σου και τη χώρα μας.
Φοβήθηκες μη σε βγάλουν από το ευρώ, όταν δεν το είχες καν.
Φοβήθηκες μη σου πάρουν τις οικονομίες, όταν ήξερες ότι στις παίρνουν οι ίδιοι που σου έδειχναν τους άλλους για κίνδυνο.
Φοβήθηκες μήπως χρεοκοπήσει η χώρα, και αποδέχτηκες τους εκβιασμούς εκείνων που μας έφεραν στη χρεοκοπία και στο δρόμο της δραχμής.
Κι επειδή σου είπαν να φοβάσαι τους άλλους κι όχι εκείνους που σε ευτέλισαν, εσύ το έκανες και ξανάβαλες στη ζωή σου εκείνους που την κατέστρεψαν. Δε σκέφτηκες ούτε τα παιδιά σου.
Για να μη χάσεις τις οικονομίες σου, όπως σου είπαν.
Για να μη φύγει η χώρα απ’ το ευρώ.
Για να μην κινδυνεύσει η ευρωζώνη.
Για να μην κινδυνεύσει η θεσούλα σου ή το κομπόδεμά σου.
Κι ας έβλεπες τον πόνο των παιδιών και των εγγονιών σου, τη δυστυχία του γείτονα. Τον ευτελισμό της Ελλάδας.
Φοβήθηκες ανθρωπάκο μου και στο φόβο σου πίστεψες ότι θα σε σώσουν εκείνοι που σε κατέστρεψαν.
Και τώρα ανθρωπάκο μου;
Τώρα που η συνταξούλα σου κόβεται;
Τώρα που σου παίρνουν το ΕΚΑΣ επειδή έχεις ένα σπίτι στο όνομά σου;
Τώρα που σε καλούν να πληρώσεις φόρους πολλαπλάσιους απ’ όσους πλήρωνες;
Τώρα που σου στέλνουν και πάλι το χαράτσι;
Τώρα που σου βάζουν κι άλλους φόρους στο λογαριασμό της ΔΕΗ;
Τώρα που πληρώνεις και τα φάρμακά σου από την τσέπη σου, ακόμη κι αν οι φαρμακοποιοί δεν απεργούν;
Τώρα που πληρώνεις σα να καλείς «ροζ γραμμή» το τηλέφωνο για ραντεβού με το γιατρό; Δεν είναι μόνο το ευρώ που θα σε χρεώνουν, αλλά κυρίως το πώς σε αντιμετωπίζουν, μόνο σαν μια πηγή παραγωγής χρήματος.
Τώρα ανθρωπάκο μου; Τι θα κάνεις;
Φοβήθηκες από τον μπαμπούλα που σου παρουσίασαν κι έδωσες την ευκαιρία σε εκείνους που πραγματικά σου παίρνουν τη ζωή να συνεχίζουν να το κάνουν, να προκαλούν τον πραγματικό τρόμο στη ζωή σου.
Τους είπες με τις επιλογές σου ότι η βαρβαρότητα αυτή σου ταιριάζει, είναι σωστό να τιμωρείσαι γιατί έκανες εγκλήματα.
Θυμάσαι τι σου έγραψα αμέσως μετά τις εκλογές; Ε, ανθρωπάκο, ξέρεις τι νομίζω; Φοβήθηκες τη δική σου δύναμη. Φοβήθηκες την ευθύνη να είσαι λεύτερος. Φοβήθηκες να γευτείς την ελπίδα.
Κάθισες μπροστά στην τηλεόραση για να βρεις άλλοθι για το φόβο σου. Γιατί ήθελες να φοβηθείς ακόμη περισσότερο και να τα ρίξεις κάπου.
Σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί που σε τρομοκρατούν είναι οι μεγάλοι. Τον μεγάλο τον θαυμάζουμε κιόλας. Ακόμη κι αν είναι ο τρομοκράτης μας. Και σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι οφείλεις να φοβηθείς.
Σ’ έκαναν να αναρωτηθείς: «ποιος είμαι εγώ που θα πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου»; Σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί έχουν τη δύναμη, αλλά και την αρμοδιότητα για τη ζωή σου.
Σ’ έκαναν να βλέπεις το παιδί ή το εγγόνι σου άνεργο κι απελπισμένο, αλλά να φοβάσαι όχι αυτούς που το ανάγκασαν στην ανεργία και την απελπισία, αλλά τον εαυτό σου, μην τυχόν και δώσεις στο παιδί ή το εγγόνι σου την ευκαιρία να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Και δεν ξέρει… Ενώ εκείνοι, ξέρουν…
Ανθρωπάκο, σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί που σε έφεραν εδώ, θα σ’ ελευθερώσουν κιόλας. Πώς θα σ’ απελευθερώσει ο δεσμώτης σου, αναρωτήθηκες ποτέ;
Τώρα λοιπόν ανθρωπάκο μου; Τώρα που οι «σωτήρες» σού φέρνουν τα νέα μέτρα της βαρβαρότητας, κάνοντας ότι διαφωνούν, αλλά δηλώνοντας ότι τα ψηφίζουν επειδή δεν πρέπει να ρίξουν την κυβέρνηση; Ειδικά τώρα που… κλαίει η ψυχή της Μέρκελ για σένα και τα βάσανά σου, πλήρωνε με τη «συμπαράσταση» του δυνάστη σου.
Πάλι προσπαθούν να σε παγιδέψουν, κατάλαβέ το αυτή τη φορά, επιτέλους. Στο φιλότιμο προσπαθούν να σε πιάσουν, μην τυχόν και αντιδράσεις. Σου παίρνουν τη ζωή και σου συμπαραστέκονται!
Βλέπεις; Βρήκαν κι άλλο τρόπο να σε κοροϊδέψουν για να πληρώνεις. Όπως κάνουν πάντα.
Όμως εσύ ξέρεις. Θα πληρώσεις και τώρα. Θα πληρώσεις σιωπώντας γιατί τους έδωσες την άδεια να συνεχίσουν αυτή την πολιτική.
Λοιπόν, τώρα σώπα και πλήρωνε ανθρωπάκο μου. Έχεις να πληρώνεις;
Εμείς οι άλλοι, όσοι δεν φοβηθήκαμε για τη θεσούλα μας, όσοι σκεφτήκαμε πρώτα το μέλλον των παιδιών μας και την πατρίδα μας, όσοι δεν τρομάξαμε από τους εκβιασμούς τους, τι φταίμε να πληρώνουμε μαζί σου;
Εσύ, απλά σώπα και πλήρωνε από αυτά που δεν έχεις…
Το αντέχεις τώρα;
* Δάνειος χαρακτηρισμός από το έργο του Βίλχεμ Ράιχ, «Άκου ανθρωπάκο»
Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
Πηγή: cretalive.gr
http://www.e-geoponoi.gr/2010-01-09-13-45-37/2010-04-24-07-55-31/7013-2012-08-30-08-45-43.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου